Jakie są sposoby leczenia łąkotek?
U dzieci sieć drobnych naczyń krwionośnych wnika w głąb całej struktury łąkotki, lecz wraz z wiekiem i obciążaniem kończyny ukrwienie to się zmienia pozostając jedynie w granicach
1/3 zewnętrznej warstwy łąkotki. Stąd tylko ta część
tzw. warstwa czerwona ma zdolności do gojenia drobnych uszkodzeń bez konieczności zabiegu operacyjnego.Potencjał gojenia się zależy jednak również od typu oraz mechanizmu uszkodzenia tzn.
uszkodzenia ostre lepiej goją się niż przewlekłe, mechaniczne lepiej niż zwyrodnieniowe, podłużne lepiej niż promieniste, proste lepiej niż złożone.
Zdarza się także, że pacjent ma zastarzałe bądź świeże uszkodzenia łąkotek, które w żaden sposób nie przeszkadzają w ruchomości stawu, ani nie sprawiają bólu. Takie uszkodzenia nie wymagają opracowania chirurgicznego.
Po zabiegu częściowej
meniscektomii (usunięcie uszkodzonego fragmentu łąkotki z zachowaniem możliwie jak największej jej części) głównymi celami rehabilitacji jest kontrola bólu i wysięku, wczesne uruchamianie zakresu ruchu oraz stopniowa progresja obciążania kończyny w granicach tolerancji oraz wzmacnianie mięśnia czworogłowego uda.
Rehabilitację podejmujemy 2-3 dni po zabiegu operacyjnym.Po zabiegu szycia łąkotki w zależności od miejsca uszkodzenia łąkotki (róg tylny, trzon, róg przedni, strefa czerwona – ukrwiona, strefa przejściowa – częściowo ukrwiona, strefa biała - nieukrwiona) oraz zaleceń lekarza operującego wskazane jest ograniczone obciążanie kończyny (chód o dwóch kulach, kontakt stopy z podłożem bez pełnego obciążania kończyny przez okres 4 do 8 tygodni po operacji oraz nie przekraczanie zgięcia kolana powyżej 60/90 stopni. Wcześnie podjęta rehabilitacja(około 2-3 dni po operacji) pomoże w usunięciu opuchlizny i stanu zapalnego oraz w szybkim powrocie do sprawności.
najczęściej zadawane pytania
